Međuprostor kao prostorna ili vremenska “praznina” u kojoj se susreću biće i vreme, događaji i mašta, oprez i greške, znanje i praznina. Šest slika (ulje na platnu) koje se nadovezuju, predstavljene su pod tim simboličnim nazivom  Međuprostor kao rastojanje koje je potrebno da se predje određeni put, kao razmak između dve krajnosti - neba i zemlje - motiva uveliko poznatih, često korišćenih u umetnosti, sada iz jednog drugog ugla, koji nas izvlači, čupa iz uobičajene percepcije i stavlja u  izmeštenu perspektivu.

Nebo i zemlja više nisu naša, poznata zemlja i nebo nad njom, već nebo na kome sam i zemlja (poda mnom). Na taj način nebo postaje naše neposredno okruženje, prostor kretanja, stoga nešto životno i poznato, dok je zemlja ta koja je u daljini, nestvarna i nepoznata..

Ranka Marković (1977, S. Palanka). Diplomirala na slikarskom odseku FLU Beogradu 2003. godine. Magistrirala na istom fakultetu 2007. godine. Dobitnik  nagrade FLU “Ljubica Cuca Sokić” za najbolju sliku na malom formatu 2002 godine, i nagradu FLU iz “Fonda Janjušević” za najuspeliji rad iz oblasti slikarstva završne godine studija 2003. godine. Član je ULUS-a.  Tokom 2006 i 2007. godine bila je rezident u Cité Internationale des Arts u Parizu. 2008 predstavljala je Srbiju na XIII bijenalu mladih umetnika Evrope i Mediterana (Puglia, Italy). Izlagala je na više samostalnih i kolektivnih izložbi.
Ljudi nasrću na prostor i vreme neprestano ubrzavajući sredstva kojima se do njih dolazi. Tako se brzina izdvaja kao jedna od osnovnih karakteristika savremenog društva. Let avionom postaje simbol savremenog društva ukazujući na pokušaje prevazilaženja tih ograničenja, skraćivanjem prostora i vremena, njihovom uštedom u prevladavanju puta, kao i specifičnom percepcijom koju imamo za vreme istog, a koja nam svaki put ukazuje na nešto neljudsko, artificijelno u onoj meri u kojoj savremena dostignuća to jesu    R. Marković