09. januar – 22. februar 2015. godine, Prvi sprat Narodnog muzeja - Povodom stotog rođendana vajara Save Sandića, 09. jaunara u 13 časova biće otvorena izložba radova ovog umetnika koja se nalaze u kolekciji Narodnog muzeja u Beogradu. Posetioci će imati mogućnost da vide svih 15 ostvarenja Save Sandića koja se čuvaju u Narodnom muzeju. Autor postavke je muzejski savetnik Vera Grujić, a izložbu će otvoriti Nikola Kusovac, član upravnog odbora Narodnog muzeja.
Život Save Sandića započeo u Zaječaru, gde se njegova porodica te teške 1915. godine zatekla. Već kao dečak pokazivao je sklonost ka umetnosti, a poseban afinitet imao je prema plastičnom oblikovanju, koje se kasnije pretvorilo u njegov životni poziv. Poput većine čuvenih skulptora, naročito onih sa mediteranskog područja, prvo je savladao zanat, umetničku obradu kamena, da bi potom, 1933, krenuo da se usavršava u ateljeu poznatog vajara Tome Rosandića, postavši ubrzo njegov glavni saradnik. Budući da je Rosandić bio krhkog zdravlja, poveravao je Sandiću da uveličava i doteruje njegova najznačajnija dela, među kojima se nalazi i snažna ekspresivna simbolička kompozicija „Igrali se vrani konji“ ispred zdanja Narodne skupštine. Uporedo je, od 1935, pohađao i tečaj figuralnog crtanja kod Petra Dobrovića. Na Umetničku akademiju stupio je 1939, došavši sa već širokim likovnim obrazovanjem. Nakon što je, 1947, Vlada FNRJ donela Ukaz o osnivanju i radu državnih majstorskih radionica likovne umetnosti, Toma Rosandić je određen za jednog od značajnih stvaralaca za koje se smatralo da će mladim, već formiranim umetnicima, proširiti vidike i pomoći im da steknu viši nivo obrazovanja. Među odabranim polaznicima njegove Majstorske radionice (Ana Bešlić, Olga Jančić, Jovan Soldatović, Ante Gržetić, Ratimir Stojadinović) bio je i Sava Sandić, koji je okončao školovanje 1955. godine. Član je ULUS-a od 1948. i ULUPUDS-a od 1956. Bio je pripadnik grupe „Samostalni“.
Prvu u nizu od petnaestak samostalnih izložbi priredio je u Beogradu 1953, a učestvovao je na nekoliko desetina grupnih izložbi kod nas, kao i u sklopu predstavljanja jugoslovenske umetnosti u inostranstvu ili FIDEM-a. Laureat je niz značajnih nagrada i priznanja, među kojima je i Nagrada ULUPUDS-a za životno delo (1997). U okviru monumentalne memorijalne plastike realizovani su njegovi Spomenik palim borcima u Vrdniku (1950) i Spomenik borcima i žrtvama fašističkog terora u Žablju (1952), a nekoliko puta je dobio nagrade na konkursima. Za redovnog člana Matice srpske izabran je 1995. iz kategorije dobrotvora i priložnika.
Ostajući veran klasičnim vajarskim koncepcijama i materijalima radio je portrete, figure i predstave životinja. U njegovim delima prožetim duhom poetskog realizma manifestuje se sklonost ka sintezi koja se ogleda u sažimanju površina i finoj stilizaciji, bilo da su u pitanju intimistički oblici zatvorene koncepcije ili razuđene forme u kojima se bavi pokretom. Sva su dela obeležena fino izbalansiranim emocijama, harmonijom i, iznad svega, lepotom. U portretima na ubedljiv način uspeva da dočara psihologiju predstavljenih ličnosti. Poseban deo njegovog vajarskog opusa čini primenjena umetnost.
Sava Sandić, kao i njegova dugogodišnja životna saputnica, vajarka Mira Sandić (1924-2010), pripadaju najvećim dobrotvorima Narodnog muzeja u Beogradu. Poklonili su veliki broj svojih, ali i značajne radove drugih umetnika koja su posedovali. U znak zahvalnosti i poštovanja, ovom izložbom njegovih skulptura Narodni muzej se pridružuje čestitkama za 100. rođendan Savi Sandiću.
