Ana Hofman (1976) je naučna saradnica na Institutu za kulturalne studije i studije sećanja Naučno-istraživačkog centra Slovenačke akademije nauka i umetnosti u Ljubljani i docentkinja na Fakultetu za humanistiku Univerziteta u Novoj Gorici. Područja njenog naučnog interesovanja obuhvataju muzičke prakse u socijalizmu i postsocijalizmu, muziku i politike roda, muziku i kulturno sećanje te etnomuzikološke naučne prakse u neoliberalizmu (sve sa fokusom na Jugoslaviju).

„Partizanske pesme su dugo bile utišane kao ideologizovani zvuk čiju su društvenu angažovanost usmeravale partijske elite Nakon raspada Jugoslavije, antifašističko nasleđe postalo je simboličko breme na leđima „novih građana”, i kao takvo izopšteno je iz referentnog okvira zvaničnih politika sećanja u postjugoslovenskim nacionalnim državama. Njegov revolucionarni, društveno angažovani i emancipatorski značaj je nakon 1991. godine bio minimalizovan i neutralizovan. Revizionistički procesi u novim državama, bivšim jugoslovenskim republikama, izjednačili su pojmove antifašizma, socijalizma, komunizma i totalitarizma, a partizanske pesme su kao „zvučna propaganda totalitarnog režima” morale biti udaljene od naših ušnih membrana. Sada one, presvučene u novo ruho, dobijaju nove živote“. (Iz Predgovora)

U razgovoru o knjizi učestvuju:

Ana Hofman, autorka knjige
Olga Dimitrijević, dramska spisateljica
Teofil Pančić, novinski pisac
Miško Šuvaković, teoretičar umetnosti.
Moderator: Ivan Čolović, izdavač.

Obnovljene i nove partizanske pesme izvode:

Hleb Teatar (pesme iz predstave “Doček”), članovi hora Proba, članovi Ujedinjenih horova (UHO) i solistkinja Zoe Gudović.

Konferansa: Dragan Protić Prota, grupa Škart.