Zahvaljujući usepšnoj saradnji Galerije RTS-a i Narodnog muzeja u Beogradu imaćmo izueztnu priliku da se podsetimo stvaralačkog opusa najznačajnijih umetnika savremene beogradske i italijanske likovne scene Radomir Damnjanović Damnjan. Na izložbi koja će svečano biti otvorena 16. maja u 19 časova posetioci će biti u prilici da vide reprezentativna dela, većinom ulja na platnu, nastala u periodu između 1954. i 1959. godine.
Reč je o dvadesetjednoj slici, od Mrtve prirode s belim lukom (1954) do Asocijacije potonulog grada (1959), iz Poklon-zbirke Dragoslava Damnjanovića i Legata dr Jakova Smodlake, koji su deo fundusa beogradskog Narodnog muzeja, zatim, iz Jevrejskog istorijskog muzeja u Beogradu, kao i iz više privatnih kolekcija.
Autor postavke i teksta u katalogu je istoričar umetnosti, viši muzejski savetnik, Ljubica Miljković, koja tumači: "Radomira Damnjanovića Damnjana većina zna po slikama sa motivima peščanih i stenovitih obala, strogih geometrijskih površina i tzv. mrlja, zatim mrtvim prirodama sa flašama, ništa manje po delima iz oblasti konceptualne umetnosti, performansima koji podrazumevaju različite akcije preed publikom, između ostalih slikanje na tlu i slikanje slikarstva unošenjem u delo energije pokreta ruke, gesta i svega što uslovljava položaj tela pri kratkom, brzom, krajnje skoncentrisanom i napornom radu na podu galerije. Poznat je i po spremnosti da krene u neistražene oblasti ne bi li se približio suštinama u skladu sa uverenjem: Slika ne zahteva filozofiju, ona je poseduje (...) Rani radovi upućuju u genezu Damnjanove umetnosti, u likovnost sadržanu u svemu što radi, takođe u neraskidiv spoj estetike i etike, traženje harmonije u haosu. Od početka je želeo da promenama unutar umetnosti makar malo doprinese napretku civilizacije (...) Đorđe Kadijević je ispravno uočio da u svojoj prvoj stvaralačkoj fazi Damnjan nije izdiferencirao znak - nosilac, u onoj drugoj jeste afirmisao tip simbola shvaćenog kao izraz, u trećem simbolu daje dimenziju čistog znanja. "
Autor postavke i teksta u katalogu je istoričar umetnosti, viši muzejski savetnik, Ljubica Miljković, koja tumači: "Radomira Damnjanovića Damnjana većina zna po slikama sa motivima peščanih i stenovitih obala, strogih geometrijskih površina i tzv. mrlja, zatim mrtvim prirodama sa flašama, ništa manje po delima iz oblasti konceptualne umetnosti, performansima koji podrazumevaju različite akcije preed publikom, između ostalih slikanje na tlu i slikanje slikarstva unošenjem u delo energije pokreta ruke, gesta i svega što uslovljava položaj tela pri kratkom, brzom, krajnje skoncentrisanom i napornom radu na podu galerije. Poznat je i po spremnosti da krene u neistražene oblasti ne bi li se približio suštinama u skladu sa uverenjem: Slika ne zahteva filozofiju, ona je poseduje (...) Rani radovi upućuju u genezu Damnjanove umetnosti, u likovnost sadržanu u svemu što radi, takođe u neraskidiv spoj estetike i etike, traženje harmonije u haosu. Od početka je želeo da promenama unutar umetnosti makar malo doprinese napretku civilizacije (...) Đorđe Kadijević je ispravno uočio da u svojoj prvoj stvaralačkoj fazi Damnjan nije izdiferencirao znak - nosilac, u onoj drugoj jeste afirmisao tip simbola shvaćenog kao izraz, u trećem simbolu daje dimenziju čistog znanja. "
