U Salonu Narodnog muzeja Zrenjanin u utorak, 02. Aprila 2013. Godine, u 19 časova biće otvorena izložba pod nazivom Jovan Bijelić - iz riznice Narodnog muzeja u Beogradu. Izložbu čini 37 slika našeg velikog umetnika, akademika, pedagoga i scenografa, nastalih u periodu između 1918. I 1941. Godine.
Ono što čini ekskluzivitet ove izložbe jeste činjenica da je to prvo predstavljanje svih Bijelićevih radova koji se čuvaju u Narodnom muzeju u Beogradu, izuzev jedne slike koja se danas nalazi u našoj ambasadi u Londonu. Ova remek - dela sa predstavama pejzaža, mrtve prirode, enterijera, aktova, portreta i autoportreta upućuju na celovito sagledavanje stila, preokupacije i stvaralaštva jednog od utemeljivača moderne u srpskoj sredini. Bogat umetnički opus Jovana Bijelića kretao se u rasponu od impresionizma i sezanizma, preko postkubizma i tradicionalnog realizma, do ekspresionističke, prvo figurativne, a potom, gotovo apstraktne faze.
Autor postavke i bogato ilustrovanog kataloga koji prati izložbu je Ljubica Miljković, muzejski savetnik Narodnog muzeja u Beogradu, a nadležni kustos u Narodnom muzeju Zrenjanin je Olivera Skoko.
Izložba će biti otvorena do 09. Maja 2013. Godine.
Biografija umetnika:
Jovan Bijelić rođen je u Reveniku kod Bosanskog Petrovca, 30. Juna 1884. Godine. Učio je slikarstvo kod Jana Karela Janevskog u Sarajevu (1906 - 1908) , zatim studirao (1908 - 1913) na Akademiji u Krakovu (klase Teodora Aksentoviča, Leona Vičulkovskog i Juzefa Pankijeviča). Pohađao je časove na Akademiji Grand Šomijer u Parizu (zima 1912/1913. I leto 1914). Kao državljanin Austro - Ugarske monarhije, izbegao je mobilizaciju odlaskom na usavršavanje kod Vlaha Bukovca na Akademiji u Pragu (1915).
Bio je nastavnik crtanja u Bihaću (1915 - 1919) , potom scenograf u Narodnom pozorištu u Beogradu. Vodio je slikarsku školu u svom ateljeu, kroz koju su prošli Danica Antić, Pavle Vasić, Dušan Vlajić, Nikola Graovac, Miomir Denić, Peđa Milosavljević, Đorđe Popović, Jurica Ribar, Aleksa Čelebonović i drugi, ali nikada nije zapostavio sopstveno stvaralaštvo.
Po popisu u monografiji, za sobom je ostavio devetsto osamdeset jednu sliku (ulje, tempera) , sto tri akvarela, pedeset dva pastela, šesto sedamdeset šest crteža (olovka, ugljen, tuš) , devetnaest ilustracija za knjige i devedeset četiri pozorišne inscenacije. Pokazalo se da je njegova zaostavština obimnija i da cifre treba uvećati. Sa Veljkom Stanojevićem, uz manju pomoć Dragomira Glišića, Miloša Golubovića i Dragoljuba Pavlovića, izveo je trideset istorijskih kompozicija i portreta članova dinastije Karađorđević u Domu kraljevske garde (1926). Pomalo se bavio književnošću i prevodilaštvom.
Studijski je boravio Berlinu, Drezdenu i Pragu (maj - avgust 1920) , kasnije u Italiji i Francuskoj. Jedan je od osnivača i pripadnik umetničkih grupa (Grupa umetnika, Oblik, Slobodni i Nezavisni). Učestvovao je na značajnim zajedničkim izložbama jugoslovenskih umetnika od 1912. I izlagao samostalno od 1919, kod nas i u inostranstvu.
Njegova dela čuvaju i izlažu Narodni muzej, Muzej savremene umetnosti u Beogradu, Spomen - zbirka Pavla Beljanskog u Novom Sadu i ostale muzejsko - galerijske ustanove Srbije, a nalaze se i u privatnim kolekcijama.
Dobio je više značajnih nagrada i priznanja, između ostalih Nagradu Gece Kona (1936) , počasnu diplomu na Svetskoj izložbi u Parizu (1937) , Orden zasluga za narod I reda (1956) , Oktobarsku nagradu Beograda (1957) , Nagradu Bihaća (1959) i Sedmojulsku nagradu Srbije za životno delo (1960). Za člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1963. Godine. Umro je u Beogradu, 12. Marta 1964. Godine.
