Izložba i događaj usredsređuju se na kontradiktorne aspekte pojma biti sused, u odnosu na razne oblike deteritoralizacije, reteritoralizacije i selektivnog sprovođenja granica, identifikacionih modela ponuđenih kroz preklopljenih, suprostavljenih i sukobljenih istorijskih narativa, kao i političkih, socioloških i kulturoloških interakcija između teritorije i potreba u vreme globalizacije, fleksibilizacije, nesigurnosti, mobilnosti, migracije i zaposedanja, kako se oni prepliću da bi proizveli uslove uključivanja i mehanizme isključivanja.
Umetnici: Ana Hoffner, Apartment Project (participants of the Reciprocal Visit project: artists Endam Acar, Selda Asal, Volkan Aslan, Fatma Çiftçi, Zeren Göktan, Deniz Gül, Gözde Ilkin, Ceren Oykut, Gökçe Süvari, Sofia Tabatadze, coordinator Serra Özhan Yüksel; and of the Re-Locate project: artists: Mehmet Dere, Özgür Erkök, Ha za vu zu, Suat Öğüt, Zeyno Pekünlü, Ilgin Seymen Gökçe Süvari; backstage: Selda Asal), Assaf Gruber, Dragan Ilić, Ha za vu zu (Güneş Terkol, Güçlü Öztekin, Özgür Erkök), Petra Elena Köhle & Nicolas Vermot Petit-Outhenin, Lia Lapithi, Bernd Oppl, Riikka Tauriaine.
To speak of ‘meaning’ and of ‘truth’ in the middle of military agitation, geopolitical calculations, suffering, the grimaces of stupidity or else of lies is not ‘idealistic’: it is to get to the very nub of the thing. – Jean-Luc Nancy
Postojeće, naizgled nepremostive nespojivosti u formulisanju granica, bilo u prošlosti ili u sadašnjosti, pronašle su svoje „opravdanje“ u formiranju principa ideja teritorije i njenih granica izrastajući iz kolektivnog prostora, vremenskih maštanja i sećanja, manipulacija interesa od strane političkih elita i ekonomskih poredaka suprostavljenih i definisanih od strane njihovih susedskih poredaka. Ovo nas navodi ka tome da povežemo ova složena pitanja sa formalnim ispitivanjima, putem kojih (lične-) slike nacije, rase, pola, predmeta su proizvedene i odomaćene, a uloga gladi za pripadanjem, uglačenim istorijskim memorijama u ovom procesu, uzajamno deluju s jedne strane sa prostorno-vremenskim karakteristikama, i sa druge strane sa diskurzivnim fomacijama odnosa između znanja i moći–ono što Mišel Fuko naziva dispozitivom. Prostor je organizovan davanjem smisla, imenovanjem i indentifikovanjem istog, preko jezika i narativa i takvih retoričkih uređaja poput metafora, kao i verbalnih i vizuelnih kontrukcija „domovine“.
Granice teritorije, čini se da su društveno konstruisani mentalni pejzaži, prema tome su i nematerijalni, ali su takođe i materijalna oličenja ekonomskog i vojnog usavršavanja discipline i procesa kontrole bezbednosnog režima. Sprovođenje kategorija „B/poretka“ jeste politički čin, ideološki zapoveda pojmovima vrednosti i istine, čak i kada se njegove nematerijalne snage pomere vremenom u teške barijere i zidove od kamena i betona.
Ali kako je Anssi Paasi dobro formulisala, postojanje granica upućuje na mogućnost njihovih prelaska-čak ponekad i po cenu preuzimanja znatnog rizika. Pod kojim uslovima savremene umetničke prakse mogu u svojoj globalizovanoj hibridnosti doprineti stvaranju novih mogućnosti za transgresiju, demarkaciju slike vladajućih sistema, sačinjenih od granica i razarajuće naturalizacije u igri?
16 Jun 2012, 16h, u ITS-Z1, Ritopek,
Kustoskinje: Isin Onol & Dimitrina Sevova
