Fondacija Vasilije Mokranjac organizuje promociju CDa integralnog klavirskog opusa Vasilija Mokranjaca pijaniste Ratimira Martinovića - U utorak, 10. decembra u 18 časova u Muzičkoj galeriji Zadužbine Ilije M. Kolarca Fondacija Vasilije Mokranjac nastavlja sa obeležavanjem 35 godina od upokojenja kompozitora i akademika SANU, Vasilija Mokranjca (1923-1984). Reč je o promociji duplog albuma sa kompletnim klavirskim opusom ovog stvaraoca u izvođenju pijaniste Ratimira Martinovića u izdanju Grand Piano Production, deo izdavačke kuće Naxos, koji se bavi isključivo klavirskom muzikom.
Pored pijaniste i univerzitetskog profesora Ratimira Martinovića, svoje utiske i zapažanja o klavirskom opusu Vasilija Mokranjca i prezentovanoj umetničkoj interpretaciji, ali i položaju domaće umetničke baštine, izneće i novinarka i muzički kritičar, Zorica Premate, muzikolog dr Ivana Medić, kompozitorova ćerka Aleksandra Mokranjac, kao i dizajner zvuka Ana Marija Vilotić.
„Nadam se da će ovaj album skrenuti pažnju pre svega internacionalne muzičke javnosti na njegovu muziku i život, i da će tišina za njegov opus koja u tim krugovima traje predugo, naći balans sa eksplozijama, vriskovima, usponima, padovima i spokojom koje je Čovek i Umetnik, Vasilije Mokranjac, nosio tiho, iznutra.“ istakao je pijanista Ratimir Martinović.
U sklopu programa obeležavanja 35 godina od upokojenja Vasilija Mokranjca, Fondacija Vasilije Mokranjac će tokom decembra meseca relizovati i Klavirski resital Sanje Sodad u Beogradu i Novom Sadu. Ulaz na sve programe je slobodan, a isti se održavaju uz podršku Ministarstva kulture Republike Srbije, Sekretarijata za kulturu Grada Beograda i SOKOJ-a i uz partnersku saradnju Srpske akademije nauka i umetnosti, Radio televizije Srbije, Narodnog muzeja, Zadužbine Ilije M. Kolarca, Muzičke omladine Beograda, Kulturne stanice Svilara i drugih.
Fondacija Vasilije Mokranjac, osnovana 2016. godine, za cilj ima prikupljanje, očuvanje i promociju muzičkog opusa i umetničke ličnosti Vasilija Mokranjca. Značajan broj relevantnih pojedinaca i institucija iz oblasti muzičke umetnosti prepoznalo je važnost ovih ciljeva o čemu svedoči članstvo i angažman plejade najuglenijih stručnjaka i članova SANU u odboru Fondacije, kao i podrška i saradnja sa mnogobrojnim kulutrno-obrazovnim institucijama širom zemlje.
Planovi Fondacije usmereni su na domaću i međunarodnu afirmaciju ostvarenja ovog muzičkog velikana i u najkraćim crtama podrazumevaju digitalizaciju i štampanje nota klavirskog, kamernog i simfonijskog opusa, snimanje kompakt-diskova, podsticanje izvođenja kroz promociju u Srbiji i inostranstvu, dalji razvoj Festivala, pokretanje velikog pijanističkog takmičenja i ponovno uspostavljanje nagrade sa imenom „Vasilije Mokranjac”.
Vasilije Mokranjac (1923-1984) među najznačajnijim je srpskim kompozitorima XX veka i jedan od nekolicine znamenitih kompozitora koji su ostavili neizbrisiv trag u srpskoj umetnosti i kulturi.
Formlano muzičko obrazovanje stiče na Muzičkoj akademiji u Beogradu, gde diplomira klavir u kalsi profesora Emila Hajeka (1948) i kompoziciju u klasi profesora Stanojla Rajičića (1951). Profesionalni vek otpočinje kao profesor srednjih beogradskih muzičkih škola „Josif Marinković” i „Mokranjac”,a od 1956. godine profesor je kompozicije i orkestracije na Muzičkoj akademiji u Beogradu. U periodu od 1962. do 1965. bio je na čelu Udruženja kompozitora Srbije. Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1967, a njen redovni član postaje 1976. godine.
Stvaralaštvo Vasilija Mokranjca pripada samom vrhu celokupne srpske umetničke muzike i podrazumeva dela klavirske, kamerne i simfonijske muzike, kao i značajan broj dela filmske i primenjene muzike. Tokom bogate kompozitorske karijere dodeljen mu je veliki broj prestižnih nacionalnih nagrada, među kojima su i nagrada Sterijinog pozorja za scensku muziku (za Hristićev Orest 1961), Oktobarska nagrada grada Beograda (1967. za II simfoniju), nagrada Jugoslovenske radiodifuzije (1968. za III simfoniju), nagrada udruženja kompozitora Srbije „Petar Konjović” (1973. za IV simfoniju) i Sedmojulska nagrada za životno delo (1976).
