Akademska knjiga iz Novog Sada bogatija za pet novih sjajnih naslova: Jozef Panek: Ljubav u doba globalnih klimatskih promena, Džozef Stiglic: Narod, vlast i profit, Dušan Šimko: Esterhazijev lakej, Maksim Ameljin: Potčinjena reč & Jelena Knežević i Vesna Kilibarda: Njegoševa biblioteka. Panekov junak u romanu Ljubav u doba globalnih klimatskih promena ume s užitkom i sarkazmom da kritikuje poredak savremenog sveta, položaj nauke, mentalitet češkog naroda, ksenofobiju i rasizam. On je odavno emigrirao iz Češke i ne zna više gde pripada. Srednja Evropa uopšte ne postoji, izjasniće se sporedna junakinja u romanu, koja nema postkomunističke traume.
U vremenu globalizacije i opštih migracija, pojmovi kao što su dom, nacija i rasa, Panekovom junaku deluju kao ostaci prošlosti koji više nemaju smisla. Uprkos tome, ili možda baš zbog toga, nedostaje mu ukorenjenost. Intenzivno će to osetiti došavši u indijski Bangalore, na naučnu konferenciju. Kulturni šok pojačaće usađene fobije i naglasiti predrasude koje neguju čak i najobrazovaniji ljudi.
Kroz ljubavni susret sa Indijkom, uzajamne ispovesti o životnim iskustvima boravka na Islandu, u Americi i Australiji, zaokružiće se priča, sirovim hrabalovskim stilom ispisana, o tome kako moderni nomad, otišavši daleko od svega što mu je poznato, susreće samoga sebe.
Jozef Panek (Josef Pánek) rođen je 1966. godine u ČSSR (kasnijoj ČSFR, sada ČR). Doktorirao je na Fakultetu za matematiku i fiziku Karlovog univerziteta u Pragu. Dugo je boravio van Češke, živeo je u Norveškoj i Australiji. Debitovao je zbirkom priča Kopač opala (Kopáč opalů, 2013), a za roman Ljubav u doba globalnih klimatskih promena dobio je najveću češku književnu nagradu Magnesia Litera 2018. godine.
Džozef Stiglic – Narod, vlast i profit
(Akademska knjiga, 2021)
Svi mi imamo osećaj da su američka ekonomija ― i američka država ― naklonjene krupnom kapitalu, ali kako Džozef E. Stiglic objašnjava u svojoj novoj knjizi „Narod, moć i profit“, stanje je zabrinjavajuće. Šačica korporacija danas dominira čitavim privrednim sektorima, doprinoseći nezapamćenom skoku nejednakosti i usporenom rastu. Tako finansijska industrija sama kroji svoje zakone, tehnološke kompanije prikupljaju obilje ličnih podataka a da ih gotovo niko ne kontroliše, dok naša država sklapa trgovinske sporazume koji nisu u interesu radnika. Mnogi su se obogatili kroz eksploataciju drugih, umesto kroz stvaranje novog bogatstva. Ako nešto ne učinimo, nove tehnologije će možda još pogoršati situaciju, povećavajući nejednakost i nezaposlenost.
Stiglic identifikuje prave izvore bogatstva i povećanja životnog standarda u učenju, naučnom i tehnološkom napretku i vladavini prava. On pokazuje da napadi na pravosuđe, univerzitete i medije podrivaju upravo one institucije koje su tradicionalni noseći stubovi američke ekonomske moći i demokratije. Koliko god se osećali bespomoćno, uopšte nismo nemoćni.
Džozef E. Stiglic je američki ekonomski ekspert, pisac i univerzitetski profesor (Univerzitet Kolumbija). Dobitnik je Nobelove nagrade za ekonomiju (2001), predsednik Saveta ekonomskih konsultanata pri predsedniku SAD (1995–1997), zamenik predsednika Svetske banke i glavni ekonomista MBRR – Međunarodne banke za rekonstrukciju i razvoj – (1997–2000), strani član Ruske akademije nauka (od 2003. godine). Prevedene knjige na srpski jezik: Ekonomija javnog sektora, Protivrečnosti globalizacije, objavljeni članci na srpskom jeziku: "Novi i stari kejnsisti" (Brus Grinvold, Džozef Stiglic), "Globalno bogaćenje". Učenje Džozefa Stiglica, ekonomskog filozofa, ekonomiste pragmatičara i humaniste, nije običan govor i puka teorija, retorička vežba, ili intelektualna opsena, već primena delatne mudrosti.
Dušan Šimko – Esterhazijev lakej
(Akademska knjiga, 2021)
Barokni zamak kneza Esterhazija na ivici Panonske nizije u predvečerje Francuske revolucije bio je tajni centar srednjoevropske kulture. Pozorište, dvorska opera, sjajan orkestar i međunarodni operski zbor pod rukovodstvom genijalnog kompozitora Jozefa Hajdna velikodušno je finansirao sam knez. Italijanske pevačice, češki i nemački muzičari, mađarski i srpski husari, austrijski činovnici i kreolski komornik stvaraju jedinstvenu atmosferu u kojoj talentovani umetnici teže da se emancipuju i uzdignu na društvenoj lestvici. Psihološka a takođe i erotska dinamika tog muzičkog društva čini pozadinu težnje za integracijom Isaka Abelesa, jevrejskog lakeja u službi liberalnog kneza, koji naposletku od lakeja postaje operski intendant.
Dušan Šimko (Košice, 1945), slovački književnik, publicist, docent geografije na Univerzitetu u Bazelu. Od 1968. godine živi u Švajcarskoj. Njegova proza prevedena je na nemački, češki, mađarski i srpski jezik.
Maksim Ameljin – Potčinjena reč
(Akademska knjiga, 2021)
Ameljin ne samo da blista erudicijom i svojim izvanrednim versifikacijskim darom, već voli antiku i ruski 18. vek svim nitima duše. Upravo stoga, ili možda i ne zbog toga, u njegovoj poeziji neprestano provejavaju najbizarnija iskustva. - Ana Kuznjecova
„Arhaici i inovatori“ poznato je delo Jurija Tinjanova. Na temelju te formule i parafrazirajući je, Maksima Ameljina možemo da nazovemo najsjajnijim arhaističkim inovatorom u njegovoj generaciji. Kroz crticu, kroz spojnu crticu. - Tatjana Bek
Umesto jezičke nemoći, on predlaže lingvističku gozbu, umesto bezobličja – strogu i složenu strukturu, umesto javnog prebiranja ubogih ličnih kompleksa – razumljivu raspravu o vitalnim pitanjima. Sticajem okolnosti, Ameljin često mora da odgovara tradiciji ne samo za sebe već i za one koji iz različitih razloga, svesno ili nesvesno, takvu odgovornost izbegavaju. - Artem Skvorcov
Maksim Albertovič Ameljin rođen je 7. januara 1970. godine u Kursku. Diplomirao je na Fakultetu za književnost „Maksim Gorki“ 1994. godine. Od 1995. do 2007. bio je komercijalni direktor i glavni direktor izdavačkog preduzeća „Symposium“ u Moskvi. Od 2008. godine je glavni urednik u izdavačkom preduzeću OGI u Moskvi. Napisao je veliki broj knjiga i osvojio veliki broj nagrada a pobednik je Nacionalnog konkursa „Knjiga godine“ u nominaciji „Poezija godine“ (2004 i 2011). Poznata kritičarka Tatjana Bek nazvala je Ameljina „arhaistom-novatorom“. Značajan uticaj na Ameljina ima antička klasika. On sam prevodi sa starogrčkog i latinskog jezika. Preveo i priredio knjige Katulovih pesama, Pindara i drugih antičkih klasika. Takođe prevodi sа italijanskog jezika.
Knjige pesama izašle su mu na kineskom, engleskom, nemačkom, katalonskom, gruzinskom, jermenskom i bosanskom jeziku. Pojedini ciklusi objavljeni su mu i na nizu drugih jezika. Ameljin je učestvovao na književnim smotrama u Kini, Kubi, Nemačkoj, Gruziji, Jermeniji, Hrvatskoj i dr.
Jelena Knežević, Vesna Kilibarda – Njegoševa biblioteka
(Akademska knjiga, 2021)
U cetinjskoj osami, daleko od centara evropske duhovnosti i kulture, Njegoš se najradije družio s knjigama: čitao, učio jezike, pisao stihove. Podaci o tome šta je čitao i kakvo je moglo biti njegovo obrazovanje, u prvom redu književno, uglavnom se traže u naslovima ili sadržajima knjiga iz njegove biblioteke. Pitanje Njegoševe lektire, s obzirom na to da je do znanja većinom dolazio posredstvom knjiga, za proučavaoce Njegoša od izuzetnog je značaja. Njegoševa biblioteka, koja je privlačila pažnju i nekih savremenih stranih posjetilaca Cetinja, nastala je 1838. godine tako što je Njegoš svjetovne knjige, koje su do tada njegov prethodnik, iskusni i obrazovani Petar I i on nabavili, odvojio od crkvenih i iz Cetinjskog manastira prenio ih u svoju novu rezidenciju u Biljardi.
(Iz predgovora)
Jelena Knežević je docent za oblast njemačka književnost na Filološkom fakultetu Univerzite- ta Crne Gore, a od 2018. godine i gostujući pre- davač na Katedri za germanistiku Filološkog fa- kulteta u Beogradu. Diplomirala je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološ- kog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gdje je i magistrirala i doktorirala. Istražuje i objavljuje u oblasti komparatistike, na teme iz njemačke i svjetske književnosti. Autor je knjige Njemačka književnost u Crnoj Gori do 1945 (2012) i znat- nog broja članaka u domaćim i međunarodnim naučnim časopisima i zbornicima. Bavi se i knji- ževnim prevođenjem. Urednik je časopisa Fo- lia linguistica et litteraria, i učesnik u nekoliko međunarodnih, bilateralnih i nacionalnih pro- jekata. Član je nacionalnog tima eksperata za visoko obrazovanje (HERE).
Vesna Kilibarda je redovni profesor italijanske književnosti na Filološkom fakultetu Univer- ziteta Crne Gore. Diplomirala je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološ- kog fakulteta Univerziteta u Beogradu, gdje je i magistrirala. Doktorirala je 1990. godine na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. U naučnom radu bavi se interkulturnim, najviše interjadranskim vezama. Objavljuje radove i knjige koji se odnose na poznavanje italijanske književnosti i kulture u Crnoj Gori, kao i na re- cepciju Crne Gore i Crnogoraca u italijanskom kulturnom i književnom životu do 1918. godine: Italijanska književnost u Crnoj Gori do 1918. go- dine (1992); Njegoš i Trst, italijanski pisci i puto- pisci o vladici-pjesniku (2000); Il Romanticismo italiano e il Montenegro. Le esperienze narrative di F. Dall’Ongaro e P. L. Generini (2003); Gorski vijenac Petra II Petrovića Njegoša u italijanskom prevodu Petra Kasandrića (2013); Njegoš i Italija (2014) i druge.
