u ponedeljak, 16. maja u 19.00 mala sala SKC - Kritička prologomena za obnovu nacionalnih književnosti i njihovih istorija. Problemi savremene književne istorije predstavljeni su kritikom karakterističnih koncepcija s kraja dvadesetog i početka dvadeset prvog veka: istorija manjinskih književnosti, istorije književnosti kao hiperteksta i efektivne književne istorije, najobuhvatnijeg i  ajkontroverznijeg pristupa čije je teorijsko polazište poststrukturalistička hermeneutika, a krajnji metodološki zahtev dekonstrukcija istorije.

Čitanjem transnacionalne Istorije književnih kultura Istočno-srednje Evrope, političko-ideološkog projekta u koji je uključena i srpska književnost, zaokružena je kritička prolegomena za obnovu nacionalnih književnosti i njihovih istorija kao priča priča, utemeljenih na zahtevu hermeneutičke književne istorije za oslovljavanjem književnoistorijske tradicije reflektovanjem o nacijama i njihovim književnostima bez prekidanja lanaca simboličke razmene.

„U kretanju zajedničkog života koje se istovremeno i oslanja na nasleđene temelje i udaljava od njih, glavni je kritički argument za obnovu nacionalnih književnosti i njihovih istorija.“

„Zahtev hermeneutičke istorije književnosti da se krug ispitivanja nikada ne zatvori omogućava da njen ideal ne bude vezan za neki konačni cilj, nego za kretanje: jedino posredovanje smisla o istoriji književnosti koje će istovremeno biti i polazište za novo kretanje može biti cilj završene i otvorene istorije književnosti.“