„Glavni junak ovoga romana je Vuk Stefanović Karadžić, ali i VUK kao jedno od vrhovnih božanstava stare srpske religije. Kroz fragmentarno-biografsku (ili parabiografsku?) priču o velikom književno-jezičkom reformatoru, ispričana je i „biografija“ srpske kulture od njenih početaka do 21. veka, kao i svojevrsna (takođe fragmentarna!) istorija Srba tokom tog perioda.
Stoga pored glavnog junaka ovde kao važni akteri figuriraju i Nemanjići i antropomorfizovani deseterac, i Mehmed-paša Sokolović i bajkoliki Međedović, i „carstvujušči grad Vijena“ i Beograd u vreme kneza Miloša, i Dositej Obradović i Vukov *Rječnik*, i Lukijan Mušicki i hajduk-Veljkova Krajina, i Prvi svetski rat i srpska umetnička avangarda, i Josip Broz Tito i Ivo Andrić... Pošto je sam Vuk promenio tok naše jezičko-umetničke tradicije, Damjanov u savremenom kontekstu oživljava specifične jezike minulih epoha koje tematizuje njegov roman, sa jasnom autopoetičkom svešću o tome da su (vođeni sličnim razlozima!) slične diskurse negovali i jedan Koder, Crnjanski ili Pavić. Svako od 23 poglavlja ovoga romana počinje odgovarajućim amblemom (praćenim naslovom i stihovima!) iz barokne *Itike Jeropolitike*, koje potom autor preobražava u narativ zadržavajući ipak njihov izvorni – etički, gnoseološki ili eshatološki smisao. Takva specifična šifra omogućava da se njegova *ITIKA JEROPOLITIKA**@**VUK* sasvim prirodno (i tekstualno uverljivo!) kreće od faktografsko-fikcionalnog, preko ljubavno-mitološkog, do ezoterijsko-mističkog pripovedanja...“ N. Šaponja
Sava Damjanov: kulturolog-androlog-ginekolog, futurolog-numero-log-Bog; studirao i predavao istorijske nauke na vodećim hrišćansko-budističkim i islamsko-panteističkim učilištima, gde je obavljao funkcije prorektora za omladinu, manjinska prava i nacionalni investicioni plan (NIP), te prodekana za autonomiju, svemirska istraživanja i evro-integracije.
U tom kontekstu objavio je sledeće knjige: Istraživanje Savršenstva (1983), Graždanski erotikon (1987-2005), Koreni moderne srpske fantastike (1988), Kolači, Obmane, Nonsensi (1989), Šta to beše „mlada srpska proza”? (1990), Pričke (1994), Postmoderna srpska fantastika (1994- 2004), Koder: istorija jedne recepcije (1997), Povesti različne: lirske, epske, no najviše neizrecive (1997), Glosolalija (2001-2006), Novo čitanje tradicije (2002), Novi Sad – zemni raj 1-2 (2003-2004), Remek-delca (2005), Eros i Po(r)nos (2006), Apokrifna istorija srpske (post)moderne (2008), Istorija kao Apokrif (2008) i Kafane, Kreveti, Biblioteke (posthumno).
Kao serbski književnik, živi i radi na Marsu, od momenta kada je njegova domovina – iseljena sa Starog kontinenta – našla utočište na Crvenoj planeti. Kao svetski književnik, živi i radi u Serbiji, na adresi poznatoj samo organima gonjenja: svaka sličnost sa stranim licima i događajima, slučajna je i zlonamerna!
Učestvuju: Boško Suvajdžić, Milisav Savić, Nenad Šaponja i autor
