Ova monodrama rađena je prema autobiografiji transvestita Vjerana Miladinovića “Terezin sin”. (Izdanje autora, Beograd 2002, reizdata 2013. godine od strane izdavačke kuće Red Box). Knjigu sam dobio od autora početkom 2003. godine. Bilo je to u Narodnoj opservatoriji, na Kalemegdanu, gde je Miladinović našao utočište i posao. Prebivao je u stančiću, u Planetarijumu, u Donjem gradu. Tekst je proizašao iz našeg tadašnjeg dogovora.
Koji je tačno razlog mog bavljenja Vjeranom Miladinovićem Merlinkom? Nikada Vjerana nisam doživljavao kao nekog narodnog heroja LGBT populacije. Takođe me nikada nije posebno uveseljavala njegova scenska persona kroz koju je on tražio prihvatanje, potvrdu da to čime se bavi nije pogrešno i nije za osudu. Vjeran je meni fascinantan iz sasvim drugih razloga. Čitajući ovu dramatizaciju njegove autobiografije imao sam utisak da je Vjeran poput parčeta nekog razbijenog ogledala. U tom parčetu, koje je zauvek izgubilo mogućnost da pruži jasan i celovit odraz, ogleda se raspad jednog karaktera, jedne porodice i jednog društva. Od samog početka svog života tretiran kao biće obeleženo sramotom (odbačeno i neželjeno dete), on se identifikovao sa ulogom antiheroja i tu ulogu je nosio kroz život. Odbacivanje je postalo model svih njegovih odnosa, kako ga je odbacila majka, otac i njegova porodica, tako su ga odbacivale i mnogobrojne mušterije nakon što bi ga upotrebile. Vjeran je potresna slika traganja za ljubavlju na pogrešnim mestima, on otelotvoruje tragične sudbine svih onih osoba koje su imale potencijala, darova, mentalnih i svih drugih sposobnosti da žive ispunjeniji i srećniji život ali se to ipak nije desila. Zašto? Odbacivanje, neuklopljenost, nerazumevanje ili možda, na najdubljem nivou, neprihvatanje sebe samog, tragično samoodbacivanje nastalo kao internalizovani odgovor na odbacivanje od strane okoline koje se desilo vrlo, vrlo rano u životu? Kod Vjerana mi je posebno potresna čežnja za ljubavlju koja isijava iz svake njegove rečenice, iz svake njegove misli, bila ona ispovedna, bila ona obraćanje Bogu ili pak ispunjena gomilom psovki kojima je želeo da šokira i privlači pažnju. Biće koje je toliko čeznulo za ljubavlju, duboko, do same svoje srži, i u toj čežnji koja se nikada nije ostvarila tragično sagorelo, zaslužuje da se njime bavi umetnost, postavljajući svoja večna pitanja koja večno i ostaju bez valjanog odgovora, o ljubavi, čežnji, autodestrukciji, usamljenosti, patnji... Čini mi se da ljudi poput Vjerana postoje upravo zato da bi u svom životu odslikali sve fundamentalne probleme ljudske egzistencije, da bi poslužili kao neki tragični primer, kao ogledalo koje će zauvek zarobiti našu pažnju, vraćati nas sebi kako bismo u tragizmu njihove sudbine reflektovali i proveravali sopstveni tragizam koji teško da ikad može da se poredi sa njihovim... Druženje sa Vjeranovim senima je autentično putovanje u srce tame i bola u kom, kao perpetuum mobile ovog fascinantnog karaktera, pulsira jedna nikada zadovoljena čežnja za ljubavlju i prihvatanjem. Na to putovanje moji saradnici i ja pokušaćemo da povedemo publiku ove predstave.
O Vjeranu Miladinoviću Merlinki: Brutalno je ubijen u noći između 22. i 23. marta 2003. godine u blizini Osnovne škole “Zaga Malivuk”, u beogradskom naselju Krnjača. Njegovo telo je pronađeno tek nakon mesec dana, 23. aprila, u fazi raspadanja. Obdukcijom je utvrđeno da ga je ubica prvo davio, a potom više puta udario u glavu zidarskim čekićem. Osumnjičeni za ubistvo F.R. i njegov brat od ujaka R.B. tokom suđenja su oslobođeni svih optužbi zbog nedostatka dokaza. Danas, više od deset godina nakon zločina, još uvek se ne zna ko je ubio Merlinku. U znak sećanja na Vjerana Miladinovića, čoveka koji je imao hrabrosti da živi u skladu sa svojom prirodom, internacionalni festival kvir filma koji se održava u Beogradu, dobio je ime “Merlinka”.
Pisac Miladin Ševarlić rođen je u Beogradu 1943. godine. Dramski pisac. Ogledao se i u poeziji, prozi, eseju, pozorišnoj kritici, TV i filmskom scenariju. Napisao tridesetak dramskih dela, izvođenih u zemlji i inostranstvu, štampanih u časopisima, zbirkama i posebnim izdanjima. Dobitnik je „Sterijine nagrade“, tri nagrade „Branislav Nušić“ i drugih priznanja za svoje stvaralaštvo, zaključno sa „Zlatnim beočugom“ – „za trajni doprinos kulturi Beograda“.
O reditelju: Stevan Bodroža Rođen je 1978. u Beogradu. Diplomirao je pozorišnu režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Režirao je u Bitef teatru, Beogradskom dramskom pozorištu, Narodnom pozorištu u Beogradu, Narodnom pozorištu u Banjaluci, Narodnom pozorištu u Vršcu, Malom pozorištu „Duško Radović“, Beton hala teatru, Pozorištu lutaka „Pinokio”, Ateljeu 212…
Najznačajnije predstave: Vatreno lice Marius fon Mejenburga, Medeja Hajnera Milera, Gorke suze Petre fon Kant R.V. Fazbindera, Majka i dete Juna Fosea, Ljuljaška — 45 — Edna Mazija, Čas iz tetovaže Konstantina Kostjenka, Krila od olova Sanje Domazet, Ifigenijina smrt u Aulidi Euripida, Trkač Matijasa Andersona, Opasne veze Lakloa i Milera, Učene žene Molijera, Gospa od mora Henrika Ibzena, Gospodin Filipa Lolea, Prometej u okovima Eshila, Oliver Tvist Džeremija Broka, Ja sam vetar Juna Fosea, Los Yugoslavos Huana Majorge, U samoći pamučnih polja Bernara Mari Koltesa.
Po tekstu Miladina Ševarlića.
Reditelj: Stevan Bodroža.
Scenografija i kostim: Antun Marohnić. Producent: Predrag Azdejković. Adaptacija teksta: Olga Dimitrijević, Stevan Bodroža.
Igraju: Čarni Đerić i Aleksandar Trmčić.
Ograničen broj ulaznica za premijeru, po ceni od 500 dinara, kao i ulaznice za reprize (7. i 10. februar), po ceni od 400 dinara, su u prodaji na Blagajni DOB i preko EVENTIM mreže.
Predstavu prati uživo muzika u izvođenju gudačkog kvarteta White Witches, koji svira hitove devedesetih u klasičnoj obradi.
Produkcija: Gej lezbejski info centar, Dom omladine Beograda, Prvo prigradsko pozorište Lazarevac, OF Beograd “Puls teatar”.
Podrška: Vlada Republike Srbije – Kancelarija za ljudska i manjinska prava, Ambasada Kraljevine Holandije.
Trajanje: 60 minuta
