Nedelja, 20. oktobar u 20.00 / Dom omladine Beograda, sala Amerikana - DODATAK HISTERIJE, UBRZANJA... - melodrama - U televizijskom razgovoru iz 1989. o raspadu Sovjetskog Saveza Hajner Miler (Heiner Müller) i Aleksander Klug (Alexander Kluge) vraćaju se na Brehtovoj rečenici "Nafta se opire petočinki". U toj rečenici sažet je problem pred kojim se nalazi epski teatar.

Kako kroz dramski materijal prikazati istorijske procese sa svim njihovim unutrašnjim kontradikcijama, napredovanjima i nazadovanjima koji nadilaze likove i njihove međusobne odnose? To isto pitanje - šta je prikazivanju načela po kojima se organizuje današnjica adekvatan dramski materijal - problemski je ulog i predstave "Dodatak histerije, ubrzanja..."

Nafta jeste i dalje problem epskog prikazivanja, ali ona je iz današnje perspektive i nevidljivi supstrat kretanja energija i materije u savremenom društvu. Podloga za trajnu ekspanziju proizvodnje i konzumacije u cilju akumuliranja kapitala koja preti da planetu dovede do antropogenog ključanja. Retka tečnost koja nas nepregorivo vezuje za očuvanje trenutnog načina života.

Povlačenje kočnice lokomotive istorije je Benjaminova metafora revolucionarnog prekida nepodnošljivog razvoja moderne.

Metodološko pitanje katapulta za metafore, dakle formalnog registra u kome dramsko zbivanje može prikazati istorijske procese, okosnica je razgovora između Milera i Kluga.

Scenski postaviti kompleksnost istorijskih previranja i društvenih odnosa nije pitanje teatarskog dokumentovanja stvarnosti, već brehtijansko pitanje funkcionalne transformacije sredstava kojima predstavljamo tu stvarnost. Polemišući s tendencijama u današnjem teatru, tu Milerovu intuiciju mogli bismo prevesti u kritiku da politički ulog teatra nije u tome da prikaže drugačiju društvenu stvarnost već da postojeću društvenu stvarnost prikaže pod drugačijim uslovima.

Predstava je postavljena u alternativno televizijsko okruženje, u drugačiji ciklus kolanja slika i društvenog komentara stvarnosti. Ako je televizija bila saputnik zlatnog doba društva blagostanja, posttelevizijsko vreme novih ekranskih tehnologija saputnik je njegovog razaranja. Posttelevizijsko vreme istovremeno je i stanje nove agonije tzv. srednje klase, novo melodramatsko stanje kojim dominira opšti osećaj nezadovoljstva jednom naizgled temeljno blokiranom društvenom stvarnosti koju treba menjati - iako iz svakodnevnog iskustva ostaje nedokučivo kako je menjati. Naboj tog agonijskog rastrojstva i predreflektirane ideologije nemoći ova predstava gradi i razgrađuje, dovodeći izvedbom intenzitet tog naboja do nužnosti njegovog prekida: "Kada sva ta masa stvari ne teče sve brže i brže, postojeće stvari pretvaraju se u duhove."

Koreografija i izvođenje: Pravdan Devlahović, Ana Kreitmeyer / Darija Dozdor, Nikolina Pristaš i Zrinka Užbinec

Koncept i dramaturgija: Tomislav Medak

Oblikovanje dramskog materijala: Goran Sergej Pristaš

Dramaturgija: Ivana Ivković

Produkcija: Lovro Rumiha

Softver za algoritamsku video montažu ALVES: Daniel Turing

Dizajn kostima: Silvio Vujičić

Oblikovanje svetla: Alan Vukelić

Oblikovanje zvuka: Jasmin Dasović

Scenografija: Miljenko Sekulić Sarma

Rekvizita: Ana Ogrizović

Muzika: Alban Berg, "Wozzeck"

Prevod: Tomislav Medak

Fotografije: Dinko Rupčić

Oblikovanje štampanih materijala: Dejan Dragosavac Ruta

U predstavi se koristi razgovor Aleksandera Kluga sa Hajnerom Milerom pod nazivom "Pesnik kao katapult za metafore". Badco. zahvaljuje Aleksanderu Klugu na dozvoli za korišćenje teksta razgovora. Predstava je inspirisana i delom Daglasa Sirka (Douglas), Rajnera Vernera Fasbnidera (Rainer Werner Fassbinder), Pine Bauš (Bausch), Mihaela Hajnriha (Michael Heinrich), Timotija Mičela (Timothy Mitchell), Nanija Balestrinija i kolektiva Midnight Notes.

Predstava je pripremana u Centru za kulturu Novi Zagreb, Centru za kulturu i informacije Maksimir i POGON - centru za nezavisnu kulturu i mlade.

Projekt je podržan od: Gradskog ureda za obrazovanje, kulturu i sport Grada Zagreba i Ministarstva kulture RH. Predstava je deo projekta "TIMeSCAPES – slike i izvedbe vremena u kasnom kapitalizmu" - partnera BADco. (Zagreb), Maska (Ljubljana), Science Communications Research (Bec), Teorija koja Hoda – TkH (Beograd) i Film-protufilm (Zagreb), podržanog od strane Programa Kultura Evropske Unije.

Hvala: AVC Zagreb

Predstavu u Beogradu saradnički organizuju Teorija koja Hoda (TkH) i Stanica Servis za savremeni ples / Kondenz Festival.

Partner u organizaciji: Dom omladine Beograda

BADco. je kolaborativni izvođački kolektiv koja radi u Zagrebu. Jezgro kolektiva čine: Pravdan Devlahović, Ivana Ivković, Ana Kreitmeyer, Tomislav Medak, Goran Sergej Pristaš, Nikolina Pristaš, Lovro Rumiha i Zrinka Užbinec. Od svog osnivanja u 2000. godini, BADco. se kroz saradnju četvero koreografa/plesača, dvoje dramaturga i jednog filozofa, uz producenta trupe, sistematski bavi istraživanjem protokola izvođenja, predstavljanja i gledanja strukturirajući svoje projekte unutar različitih formalnih i percepcijskih odnosa i sklopova. Rekonfiguracija etabliranih odnosa izvedbe i publike, propitivanje perspektivnih datosti i arhitekture izvedbe, problematizacija komunikacijskih struktura – sve to čini BADco. međunarodno relevantnim umetničkim fenomenom i jedinstvenim izvedbenim doživljajem. Trupa je do sada napravila sledeće predstave: Čovjek.Stolac (2000.), 2tri4 (2001.),Diderotov nećak ili krv nije voda (2001.), Solo Me (2002.), Rebro kao zeleni zidovi(2002.), Walk This Way (2003.), Misa (za predizbornu šutnju) (2003.), Deleted messages (2004.), Fleshdance (2004.), Memories are made of this… izvedbene bilješke (2006.), Stanje br. 2 (2006.), Promjene (2007), 1 siromašan i jedna 0 (2008), Liga vremena (2009.), POLUINTERPRETACIJE ili kako objasniti suvremeni ples nemrtvom zecu (2010.), Točka sabiranja (2010.). Predstave BADco. igrane su u Zagrebu, Dubrovniku, Rijeci, Puli, Osijeku, Umagu, Pragu, Varšavi, Londonu, Greifswaldu, Amsterdamu, Luxemburgu, Sibiuu, Bergenu, New Yorku, San Diegu, Berlinu, Beču, Ljubljani, Sarajevu, Novom Sadu, Beogradu, Piranu, Ateni, Tallinu, Klaipedi, Gdansku, Liepaji, Kopru, Stockholmu, Podgorici, Skopju, Sttutgartu, Rigi, Constanti, Grazu, Odesi, Istanbulu, Madridu, Zadru, Berlinu, Bergenu, Tromsou,, Exeteru, Bathu, Lincolnu, Ankari, Roubaixu, Copenhagenu, Göteborgu, Skegnessu, Ghentu, Akçakoci, Ünye, Çamlıhemşinu, Hopi, Batumiju…