Pozorišna predstava “Pupin – poslednji san”, duodrama po tekstu Vjere Mujović, u režiji Miloša Pavlovića, premijerno će biti izvedena u četvrtak, 8. juna 2023. godine, u 20.30 časova, u Muzeju nauke i tehnike, u sklopu stalne postavke u galeriji “Aleksandar Despić”. Lik Mihajla Pupina tumači Dušan Matejić, a njegovu majku Pijadu Pupin Vjera Mujović. Stručni saradnik na projektu je Aleksandra Ninković Tašić, kompozitor Rade Radivojević, kostimograf Igor Todorović, dok se za scenski govor pobrinula Ljiljana Mrkić Popović.
Tim čine i Una Pavlović, art dizajn, Mina Cvetinović Pavkov, video, Dragomir Nikolić, animacija i Milan Tvrdišić, fotograf.
Predstava “Pupin - poslednji san” će biti redovno izvođena u Muzeju nauke i tehnike u sklopu programskog segmenta muzejski teatar, a prva repriza zakazana je za utorak, 13. jun 2023. godine, u 20.30 časova. Ulaznice za predstavu mogu se kupiti u Muzeju nauke i tehnike, a broj posetilaca je ograničen.
Predstava „Pupin – poslednji san” predstavlja jedno moguće scensko viđenje Pupina, imaginarni susret majke Pijade i sina Mihajla. Mihajlo Pupin, u dubokoj starosti, seća se svog života i postignuća - kao dečak, kao naučnik, patriota, imigrant, učesnik i svedok važnih istorijskih događaja. Majka sluša, teši, umiruje narodnim umotvorinama, psalmima, uspavljuje sina.
Mihajlo Pupin, jedan od najvećih svetskih naučnika, živeo je u rasejanju, ali je čitavog života pomagao maticu Srbiju u vreme balkanskih ratova, za vreme i posle Velikog rata. Zahvaljujući Pupinu i njegovom prijateljstvu sa američkim predsednikom Vilsonom, 1918. godine u Vašingtonu se prvi put zavijorila strana zastava, i to srpska. Pupin je pomagao školovanje brojne dece, učestvovao je na Pariskoj mirovnoj konferenciji i dao ogroman doprinos za dobrobit Srbije. Osnovao je nekoliko fondova u cilju slanja i organizovanja pomoći Srbiji. Družio se sa najvažnijim svetskim naučnicima i američkim državnicima, ali je uvek mislio na reči svoje majke, religiozne žene koja je shvatala značaj školovanja i nauke.
Za ovu scensku igru o odnosu majke i sina, o odnosu prema znanju i učenju, o jeziku, nauci, rasejanju, tuđini, imigraciji, patriotizmu, naciji i identitetu, korišćeni su tekstovi iz Pupinove autobiografije, nagrađene Pulicerovom nagradom, srpska narodna književnost, Novi zavet, narodne poslovice.
Tokom izvedbe predstave „Pupin – poslednji san” biće korišćeni mobilni telefoni u živom prenosu koji gledaocima pružaju mogućnost da je prate i iz drugih vizura. Upotrebom novih medija simbolički će biti predstavljena Pupinova dostignuća u telekomunikacijama, za koje je dao neke od najznačajnijih patenata.
