Premijera predstave Pučina Branislava Nušića u režiji Egona Savina biće održana u subotu 10. aprila u 19.00 na Sceni „Ljuba Tadić“. Pučina je žanrovski složen komad: tragičan, apsurdan i satiričan. To je priča o lјubavnoj aferi jedne lepe, srećno udate žene sa ministrom u vladi. U ovoj drami svi su ucenjeni i korumpirani, jer je reč o lјudima iz vlasti ili iz neposredne blizine vlasti. Iza porodičnih, prijatelјskih i lјubavničkih odnosa isklјučivo je goli interes. Svi imaju korist od ove afere. Muž koji je službenik u istom ministarstvu, dobija unapređenja, kao i ostali službenici i prijatelјi porodice koji ćute.
Nušić nikada ne bi pisao komad o mladoj udatoj ženi koja ima lјubavnika, ali kad je taj lјubavnik ministar u vladi, onda je to i političko i državno pitanje. Akterka ove afere je Jovanka, slobodoumna i prepredena mlada žena i majka koja uspeva da usreći sve oko sebe, izuzev svoga muža. Ona je odlučila da uz pomoć svoje lepote, šarma i odsustva stida dođe do vrha u društvenoj hijerarhiji. U ovoj drami, baš kao i u životu, istina procuri pre ili kasnije i to tamo gde se najmanje očekuje, u samom ministarstvu. Tako Nušić otpočinje Pučinu, britku satiru o političkom i porodičnom licemerstvu i neograničenoj potkuplјivosti čoveka kao i neumerenom strahu od istine i odmazde vlasti. - EGON SAVIN O PUČINI
Branislav Nušić je omiljeni i vodeći srpski i jugoslovenski dramski pisac u prvoj polovini XX veka, a ubrzo njegova dela postaju domaća klasika koja se bavi ključnim društvenim temama i po tome je ostao neprevaziđen. Iako su najčešće izvođene njegove komedije vodviljskih tokova, okarakterisane kao komedije naravi kao što su Narodni poslanik (1883), Sumnjivo lice (1887), Protekcija (1889), Gospođa ministarka (1929), Mister Dolar (1932), Nušić nije ništa slabiji ni u drugim žanrovima. Među prvima u Srbiji je pisao građanske drame, koje su možda ličile na Ibsenove, a bile utemeljene u beogradski milje i srpsko društvo na početku XX veka: Tako je moralo biti (1900), Pučina (1901), Svet (1906), Iza Božjih leđa (1909), Jesenja kiša (1909). Pisao je i tragedije, poeziju, romane, pripovetke, anegdote iz života, koje je objavljivao kao kolumnista Politike i po drugim listovima. Okušao se u poeziji. Značajan doprinos istoriji književnosti dali su njegova istoriografska proza, Autobiografija, Retorika i putopisi.
Osim kao pisac, Nušić je zadužio srpsku i jugoslovensku kulturu i kao pozorišni pregalac. Osnovao je i vodio Narodni teatar u Skoplju, bio je dramaturg i u dva navrata upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu, upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu i Narodnog pozorišta u Sarajevu. Bio je član Srpske kraljevske akademije.
Egon Savin je redovni profesor na Katedri za pozorišnu režiju Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Iza sebe ima mnogo režija raznovrsnog dramskog repertoara, od savremenih domaćih autora koje je režirao u neformalnim trupama do svetskih klasika u najvećim nacionalnim teatrima. Radio je širom bivše Jugoslavije i u inostranstvu: Budimpešta, Trst, Gorica, Beograd, Zagreb, Novi Sad, Skoplјe, Sarajevo, Podgorica, Rijeka, Sombor, Kruševac i Zrenjanin.
U Jugoslovenskom dramskom pozorištu režirao je predstave: Muke po Živojinu Radoslava Pavlovića (1985), Na letovanju Maksima Gorkog (1990), Mletački trgovac Vilijama Šekspira (2004), Šuma A. N. Ostovskog (2005), Tako je moralo biti Branislava Nušića (2007), Molijerovog Tartifa (2008), U močvari Marine Kar (2009), Unosno mesto A. N. Ostrovskog (2014), Pod žrvnjem Dragoslava Nenadića (2016), Ujka Vanja A. P. Čehova (2018).
Višestruki je dobitnik najznačajnijih nagrada za režiju u zemlјi i inostranstvu.
