Sela sa utvrđenim crkvama u Transilvaniji, kućice s krovovima od krečnjaka, park kamenih crkava u Materi (Italija), proglašeni su svetskom kulturnom baštinom. Seosko nasleđe Srbije stoji pak pusto i urušeno.
Šta je to čime bi Srbija mogla da se podiči, ima li sela koja su čitava zaštićena kao kulturno-ambijentalne celine, da li se u Srbiji primenjuje evropska Konvencija o predelima, kakav je kulturni, turistički i ekonomski potencijal ovdašnjeg seoskog graditeljstva, šta pokazuju primeri inostrane prakse, samo su neka od pitanja na koje će odgovore dati učesnici predstojeće tribine u Zavodu za proučavanje kulturnog razvitka.
Učesnici:
Bosiljka Tomašević, Republički zavod za zaštitu spomenika kulture
Branislav Milić, Zavod za zaštitu spomenika kulture Zrenjanin
Biljana Marčeta ili Nemanja Davidović, projekat "Bogatstvo različitosti"
Vladimir Ivanović, Turistička organizacija Ljig, sajt www.selo.co.rs
Prof. dr Natalija Bogradov, Poljoprivredni fakultet u Beogradu
Karlo Puškarica, menadžer Zajedničkog programa Ujedinjenihih nacija „Održivi turizam u funkciji ruralnog razvoja"
Olivera Ignjatović, savetnik za zaštitu nepokretnog kulturnog nasleđa u Ministarstvu kulture i informisanja
Srđan Belij, državni sekretar Ministarstva prirodnih resursa, rudarstva i prostornog planiranja
Moderator: Manuela Graf, Zavod za proučavanje kulturnog razvitka
Kuće sa krovovima od kamenih ploča u Pločniku kod Prokuplja, živopisna vojvođanska sela, stare balkanske kuće u Poganovu kod Pirota, autentična starovlaška sela na Jadovniku i Ozrenu, polako nestaju. Dragocine primerci nekadašnje seoske arhitekture se urušavaju, a novonastale etno građevine koje niču širom Srbije često nemaju baš mnogo veze sa tradicijom. Vrednosti ruralnog nasleđa i autentičnog kulturnog pejzaža često nisu svesni ni sami seljani, ni lokalne vlasti, i pored toga što bi čitava stara, napuštena sela, stare vodenice, brojni zaboravljeni objekti narodnog graditeljstva mogli da ožive kroz turističku ponudu.
Mnoge zemlje prezentuju i promovišu svoja sela kao kulturno-ambijentalne celine sa arhitekturom i običajima od neprocenjivog značaja. To su sela koja žive i zarađuju od kulture, u kojima turisti mogu da osete duh i običaje minulih vremena, jedu tradicionalnu hranu, spoznaju stare zanate i sami se okušaju u njima, učestvuju u seoskim poslovima… Pojedina sela su čitava pretvorena u ambijentalne hotele nastale od starih kuća obnovljenih u skladu sa tradicijom. Kulturna baština i prirodno nasleđe postaju sve više motor društvenog i ekonomskog razvoja.
Tribinu će pratiti projekcija fotografija iz arhive Zavoda za proučavanje kulturnog razvitka i Republičkog zavoda za zaštitu spomenika. Fotografije prikazuju autentična srpska sela i stanje u kome se ona nalaze.
