Dođite da podržite stvaralaštvo gospođe Zore Bokšan Tanurdžić koja u stotoj deceniji i dalje kritički promišlja svet i neumorno stvara dela koja ostaju za generacije ljubitelja umetnosti i vrhunskih sadržaja. Pred nama je njena poslednja knjiga „Muzika kao sudbina” koja će posle dve godine od izlaska biti predstavljena u RTS Klubu. Rođena davne 1930. godine u Vojvodini, sticajem srećnih okolnosti Zora je po završetku Više zubarske škole i rada kao zubar u Beogradu srela operskog reditelja Mladena Sabljića i upisala Pozorišnu akademiju Beogradskog univerziteta u klasi čuvenog reditelja i profesora dr Huga Klajna, a u Somborskom pozorištu je diplomirala sa ocenom 10 režijom pozorišne predstave „Kuća na uglu“.
U lutkarskom pozorištu u Novom Sadu kao reditelj i umetnički rukovodilac je režirala više od dvadeset predstava. Režirala je još dvadesetak predstava u Somborskom, Novosadskom i Užičkom pozorištu. Posebno su bile zapažene i od pozorišnih kritičara pozitivno ocenjene režije predstava „Dnevnik Ane Frank“, „Vuk Bubalo“ i „Bastijen i Bastijena“, Mocartova opera sa lutkama. Muzičko scenska igra sa lutkama „Srećko među bubama“ ocenjena je kao najbolja predstava za četrdeset godina postojanja Lutkarskog pozorišta u Novom Sadu.
Dok je radila u Lutkarskom pozorištu u Novom Sadu, uporedo je bila honorarni profesor glume u Srednjoj pozorišnoj školi u Novom Sadu, zatim nastavnik režije za lutkarska pozorišta na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. U Domu pionira u Beogradu počela je kao spoljni saradnik, a zatim u stalnom radnom odnosu radila do penzije 1990. godine. U njemu je osnovala i rukovodila Centrom za dramski rad, kasnije Dečji kulturni centar, dramsko-pedagošku instituciju sa programom podsticanja i razvijanja stvaralačkih sposobnosti dece, rada na govornoj kulturi i uvođenja u osnovne sadržaje dramskih umetnosti: glume, režije i dramaturgije. Istovremeno je pokrenula i vodila seminare za nastavnike osnovnih škola, koji su masovno posećivani iz cele Srbije. Posle odlaska u penziju, kao spoljni saradnik, organizovala je Dramski studio Arlekino u Umetničkoj školi Centra za obrazovanje „Đuro Salaj“, sa programom negovanja stvaralačkih sposobnosti dece, kultivisanja govora i uvođenja u osnove dramske kulture.
Kao plod višegodišnjeg iskustva objavila je knjigu „Od igre do pozornice“, koja je preporučena od prosvetnih organa kao priručnik za dramsko-pedagoški rad u osnovnim školama. Priredila je izbor dramskih tekstova i objavila u knjizi „Bajke za pozorišnu igru“. U knjizi „Put do plave zvezde“ autorka je sakupila izuzetno maštovite, improvizovane odgovore dece (male besede) od 9 do 14 godina, kao odgovore na njene postavljene zadatke. Autor je i knjige „Male dramske bajke“ čija je vrednost u tome što doživljaj scenske igre dete emotivno snažnije angažuje i lakše uvodi u spoznaju mnoštva životnih istina.
Aktivno je sarađivala sa Radio Beogradom kao pisac scenarija i reditelj. Sa obrazovnim programom Radio školom, Dečjom redakcijom, sarađivala je kao dramaturg i reditelj emisija iz oblasti govorne kulture, istorije i muzike. Pisala je scenarija i režirala radio-filmove romansiranih biografija kompozitora Feliksa Mendelsona, Petra Iliča Čajkovskog, Đakoma Pučinija, Hektora Berlioza, Modesta Petroviča Musorgskog, pisca Ivana Vasiljeviča Turgenjeva i operskog pevača Fjodora Ivanoviča Šaljapina. Upravo od ovog serijala je nastala knjiga „Muzika kao sudbina” o pet kompozitora. Radila je na radio adaptaciji nekoliko opera koje je i režirala. Režirala je veći broj radio drama. Za režiju radio drame „Hodnici“, koja je 1971. godine proglašena za najbolju radio režiju godine, dobila je nagradu Radio Beograda.
