Pesnička nagrada „Petrovdanski vijenac“ za 2014/2015. godinu dodeljena je pesniku Radomiru Uljareviću za knjigu pjesama Škola odučavanja, objavljenu 2015. godine u izdanju Arhipelaga iz Beograda. Nagrada se sastoji od venca petrovdanskog cveća, povelje, kandila i novčanog iznosa. Odluku o nagradi jednoglasno je doneo žiri u sastavu: Jovan Delić, predsednik, Ranko Popović i Dragan Hamović. „Radomir Uljarević važi za pesnika kritičko-ironijskog lirskog odgovora na izazove stvarnosti, iskrivljenog sveta i čoveštva.
Taj odgovor je odsečan i jezgrovit, ovaj pesnik ume s jezikom. Pesme u zbirci Škola odučavanja odlikuju se istim, obzirnim odnosom prema jezičkom oruđu, ali su tematski usmerene na stišanije i prisnije područje, potragu za duhovnim uporištem. To su refleksi sa hodočašća, susreta sa Svetom Gorom, Hilandarom, Savinom karejskom kelijom. To su unutrašnji odjeci, uokvireni idejom o prožimanju nevidljivog i vidljivog sveta, monaškog govora ćutanjem, tako bliskom pesnicima. Reč je o pesmama duhovnih preispitivanja, često dramatičnog vapaja za spasenjem, hrišćanski razrešujućih paradoksa. Pesnik se ogleda i u životima drugih, ljudi s imenom i prezimenom, o kojima izlaže sažete lirske priče, duhovne parabole, sačinjava duševne portrete. Pesnik baca pogled i na predanje, na povesne i mitske priče koje nas se tiču, kao što je priča o Lazaru iz Vitanije. Radomir Uljarević je u zbirku Škola odučavanja, komponovanu s pažnjom, unio pet lirskih krugova, uvodnu i izvodnu pesmu. Njima je zajedničko jedno sasvim savremeno, neglumljeno bogotražilaštvo, naslonjeno na dokaze lokalnog, narodnog ali i opšteg iskustva žive i življene vere, očitih i nevidljivih podviga i malih čuda, davnih i sadašnjih“, kaže, između ostalog, žiri u obrazloženju odluke o nagradi „Petrovdanski vijenac“.
Nagrada „Petrovdanski vijenac“ podrazumeva i naučni skup o poeziji nagrađenog pesnika, koji će se održati naredne godine, i objavljivanje knjige njegovih izabranih pesama.
Govoreći na dodeli nagrade, Radomir Uljarević je svoju besedu posvetio poeziji u modernim vremenima:
– Očigledno, sve vezano za poeziju, skrovito je. Poezija je osjetljivija od vina, i potrebuje posebne sasude za čuvanje, a te sasude su um, srce i duša, sve one tajne i duboke riznice u kojima se održava u stanju vječitog vrenja. A svaki Hercegovac će ponoviti one Njegoševe riječi: „ljubopitstvo na sebe veliko obraćam, kao da sam mandarin nebesne imperije“, jer u Hercegovini, takav se stiče utisak, kao da se rimuju međusobno brda i dolje, oblaci i vedrine. Uz to, kao nigdje drugdje, čini se da se ovdje sama smjenjuju ta rimovana sazvučja – meni se čini da bi to moglo da se nazove prirodna poezija. Ta muzika se čuje na svakom milimetru, u svakoj mikrokozmi ovoga prostora, to je onaj isti zvuk koji je našao eho samo u pjesmama naših pjesnika. I sam sam se, na neki svoj način, trudio da u toj muzici prepoznam onaj zvuk koji je i za moje tvrdo uho bio prijemčiv, i da pokušam taj zvuk da sačuvam između redaka. Postoje ljudi koje ne zadovoljava realnost. To je rodno mjesto poezije. Pjesnik zna da je poezija „tajni život“, poezija – to je sveta tajna! Ja poeziju doživljavam kao svetu tajnu koja skida veo sa tajni, i vraća ga na stvari koje nisu tajne. Dakle, sve ono što smo navikli da gledamo, sav onaj za nas vidljivi svijet, poezija obavija velom tajne, a onaj, pak, tajnoviti nam otvara i pokazuje, i ta otkrivalačka angažovanost poezije kao njeno osnovno svojstvo, zavodljiva je, i to je čini kraljicom vještine.
Radomir Uljarević (1954) objavio je četrnaest knjiga pesama, među kojima se nalaze: Britva, Primalni krik, Predgovor, Zimski dvorac, Dvostruka kolevka, Govori i članci, Pesme i prevodi, Opis, Neke stvari i ostalo i Bilećko proročanstvo. Knjige pesama objavljene su mu na rumunskom i engleskom jeziku. Dobitnik je više domaćih i međunarodnih nagrada za poeziju.
