Utorak, 23. oktobar u 20.30, SKC mala sala / Zoran Popovic: Filmovi (1. deo: dokumentarni filmovi o atmosferi i glavnim karakterima Nove umetnicke prakse u Beogradu pocetka sedamdestih godina proslog veka)

1. Objekti i projekti, Septembar 1971 (FILM 8 MM, 10:40 MIN)

2. Odbačeni materijal tokom montaže filma Objekti i projekti, septembar 1971 (film 8 mm, 14:90 min), premijerno prikazivanje

3. Marina Abramović, Era Milivojević, Neša Paripović, Zoran Popović u Zagrebu,
februar 1972 (film 8 mm, 9 min), premijerno prikazivanje

4. Pretty Good, Edinburgh and Surrounding Area, 1973 (film 8 mm, 11:20 min)

5. Blede slike mog života (beskonačna random photo stream projekcija. 16,4 gb podataka)

U nastavku Filmforuma posvećenog Popovićevom filmskom opusu, 30. oktobra takodje od 20.30 sati, premijerno u Beogradu biće prikazan dugometražni film "Struggle in New York - Борба у Њујорку", nastao u vreme umetnikovog boravka i rada u Njujorku 1976. godine. U tom filmu, koji predstavlja kritički pogled grupe avangardnih umetnika na umetost 60-ih i 70-ih godina 20. veka, pojavljuje se, između ostalih, i američka filmska rediteljka i oskarovka Ketrin Bigelou (Kathryn Bigelow), koja učestvuje u segmentu "...And Now for Something Completely Different..." - performansu njujorškog ogranka uticajne britanske grupe Art & Language.
Filmom „Glava-krug", iz 1968/69. (normal 8 mm film, u boji, nemi, 18 fps, 4-5 min, 2. avgust 1968 - 2. januar 1969) Zoran Popović postao je u našoj sredini prvi autor filmova koji su kodirani kao „filmovi umetnika". Za razliku od oficijelne profesionalne kinematografije, koja je u to doba dominirala bioskopskim repertoarom amaterskih kinoklubaških filmova koji su prikazivani na tada brojnim festivalima, kao i nove eksperimentalne filmske produkcije koja će kasnije biti nazvana alternativnom i imati druge, nove festivale kao mesto prikazivanja, ovi filmovi bili su namenjeni svetu umetnosti. Predstavljali su deo nove umetničke prakse u okviru koje su napuštane klasične modernističke podele umetnosti po mediju u kome se realizuje, da bi se uvele nove razlike, bazirane na konceptualnoj zasnovanosti projekta i njegovom odmaku od rutine umetničkog zanata. Jasno definisana struktura, krajnja svedenost u produkcionom smislu i visok stepen konceptualizacije tih filmova bili su potpuna novina u odnosu na do tada standardizovane tipove filmskog rada, te su stoga bitni i za istoriju filma, a ne samo one umetnosti koja se smatra vizuelnom u užem smislu.