U četvrtak, 1. decembra 2022, u 19h, Velika sala SKC Beograd u okviru Filmforuma, i u okviru ciklusa: Izvođenje poezije na filmu na temu: Stihovi Dante Aligijerija. Predavanje i razgovor sa analizom vizuelnih primera, Tijane Savatić i Stevana Vukovića. "Danteova barka" ili "Dante i Vergilije u paklu" je slika Ežena Delakroa, rađena za pariski salon iz 1822. Čini prelazak iz neoklasicizma u romantizam. Motiv je preuzet iz Danteovog "Pakla", iz dela u kome ova dva protagonista prelaze reku Stiks. Poslužila je kao motiv za završnu scenu filma "Kuća koju je Džek sagradio" Larsa fon Trira, koja celim svojim tokom koristi Danteov "Pakao" kao svojevrsni metatekst.
Polazna tačka za ovo izdanje Izvođenja poezije na filmu biće knjiga italijanskog filologa Amilkarea Janučija koja se još 2004. godine pojavila u izdanju univerziteta u Torontu pod nazviom „Dante, film i televizija“. U predgovoru te veoma opsežne i detaljne studije, koja će u ovoj prezentaciji biti dopunjena primerima iz filma i tv serija nastalih nakon što je ona bila pripremljena za štampu, njen autor je analizirao „takva prisvajanja firentinskog pesnika i njegovog rada bila celovita, i protezala su se kroz celu karijeru reditelja (Felini, Pazolini, Grinevej, Alen, Linč) ili glumca/interpretatora (Gasman, Albertaci i Sermonti)“. S druge strane, analizirao je i „danteovske trentke“ u radu glumaca poput Džima Kerija i Roberta Beninija, kao i „vizuelni potencijal Danteovog teksta“ čiju eksploataciju zatičemo kod Grineveja pod nazivom „TV Dante“, ili u Linčovom „Plavom somotu“ i u tv serijalu „Porodica Soprano“ Dejvida Čejsa.
U "Piratima sa Kariba: Prokletstvo crnog bisera" iz 2003, Džek Sparou (Džoni Dep) citira Dantea: "najdublji krugovi pakla rezervisani su za izdajnike i pobunjenike"
U filmu Hanibal, Ridli Skota,iz 2001. godine, rađenom po romanu Tomasa Harisa iz 1999, nekoliko Danteovih dela igra bitnu ulogu. Da bi se pripremio susret Doktora Fela (kao alijasa Hanibala Lektera, koga igra entoni Hopkins), sa Alegrom Paci (koju igra Frančeska Nera), izvodi se pesma Vide Cor Meum Patrika Kesidija, koja je zasnovana na Danteovom delu Vita Nuova, posebno na sonetu A ogni'alma presa e gentil core. Taj sonet iz 1294. opisuje drugi susret Dantea i Beatriče, devet godina nakon prvog, kao i Danteov san, koji za njim sledi, u kome je on hrani svojim gorućim srcem. Za Hanibala-kanibala to nije metafora, već dobra ideja za gozbu, samo što su u njegovoj verziji pozicije ljubavnika i ljubavnice inverzne. Naime, u filmu je on taj koji ima želju da pojede njeno srce. Na samom izvođenju opere Doktor Fel i Alegra se po prvi put sreću, i ona mu se tada učini toliko slatka da poželi da je pojede, što on priznaje njenom mužu (detektivu koji ga po svom profesionalnom zadatku proganja, a koga igra Đankarlo Đanini), neposredno pre nego što će mu prosuti creva i obesiti ga na trgu. To se odvija neposredno nakon predavanja Doktora Fela, na kome evocira stihove Božanske komedije, tačnije Pakla, Inferno, kanta XIII 103 - 108.
"Ja sam sada Vergilije i vodim vas kroz vrata Pakla. Mi smo sada u Devetom krugu, Krugu izdajnika. Izdajnika svoje zemlje! Izdajnika svojih bližnih! Onih koji su izdali BOGA! Vi, gospodine, ste optuženi da ste izdali sva tri pomenuta principa! Citirajte mi Pravila profesionalnog ponašanja američke advokatske komore, kanon sedmi..." - to su reči kojima optužuje, na osnovu kojih će da sudi, presudi i izvrši presudu nad svojim bivšim advokatom, braniocem, koga igra Nik Nolte, bivši robijaš Maks Kedi (koga igra Robert de Niro). Film "Rt straha"; iz koga je ova scena režirao je Martin Skorseze. Pojavio 1991. godine, kao rimejk istoimenog filma Džej Li Tompsona iz 1962, u kojoj je ulogu Maksa igrao Robert Mičam. Oba filma ekranizuju roman Džejsona Mekdonalda. Skorsezeov film je rađen po metodima koje je često Hičkok koristio, pa je muziku u pozadini komponovao Hičkokov kompozitor Bernard Herman.
