U tom čitanju, prihvatanje je ono što omogućava razvoj pojedinca i njegovu ulogu u društvu čini emancipatorskom. U pogledu ličnog razvoja, prihvatanje dolazi nakon procesa spoznaje i razumevanja istine.

Ukrštanje umetničkog rada i prihvatanja Maja Rakočević Cvijanov sprovodi koristeći svoje ustaljene strategije naracije o ličnom kako bi ukazala na opšte, polazeći često od sopstvenog života i svojih brojnih životnih uloga.

…Autorka sagledava sve svoje pozicije – žene, mame, ćerke, prijateljice, supruge, zaposlene, domaćice – u pokušaju da shvati kako se sve one odražavaju na njeno autentično biće, ali i kako se sve one odnose prema društvenim uzusima.“

Izložba je svojevrsna retrospekcija na temu prihvatanja i neprihvatanja. Ovaj motiv je veoma prisutan u mojim radovima od ranog početka do sadašnjih dana. Izložbom su prikazane serije radova koje su nastajale u različitim tehnikama – od crteža, skulpture i grafike do videa, printa, objekta i instalacije.

Radovi Sa šminkom ili bez, Delovi tela i Peglanje govore o prihvatljivom izgledu i ponašanju koje okolina očekuje od nas.

U radovima Zadnji podoj, Bezvremena boginja, Kraj reprodukcije i Ekstaza prikazuje se samoafirmacija i motivacija u cilju svesnog prihvatanja društvenih i rodnih uloga, godina i biološke prolaznosti na način koji nam suštinski odgovara, bez obzira na očekivane norme.

Naposletku, izloženi su radovi koji počivaju na neprihvatanju određenih odnosa i dodeljenih pozicija u društvu, što se vidi u radu Kancelarijski radnici, Ti si me čekala i Paviljon je naš.

Neprihvatanje je put koji vodi prihvatanju. Nalazeći se u situacijma neprihvatanja preduzimamo određene akcije kojima rešavamo konflikte. Kroz aktivnost menajmo položaj da bi ga mogli prihvatiti i prevazići. Zato je prihvatanje najmoćniji alat za postizanje unutrašnjeg mira i razvoja. U tom smislu verujem da ova izložba za sve znači nešto lično, a poznato – nešto što može pomoći na putu prepoznavanja, nalaženja odgovora i svesnijeg pogleda na svet.

-

Maja Rakočević Cvijanov (1975, Bijelo Polje, Crna Gora, Jugoslavija) Živi i radi u Subotici. Završila je VŠLPU Beograd 1996. godine. Diplomirala je i magistrirala vajarstvo na FLU Beograd 2004. godine. Doktorirala je 2023. godine, takođe na FLU Beograd. Zaposlena je u MZZSK Subotica. Predaje vajanje u srednjoj Politehničkoj školi u Subotici. Članica je ULUS-a od 2002. godine. Samostalno je izlagala u galerijama i muzejima u Srbiji, Crnoj Gori, Hrvatskoj i Mađarskoj. Od 2000. godine je učestvovala na brojnim grupnim izložbama, radionicama, sajmovima, simpozijumima u zemlji i inostranstvu (Srbija, Crna Gora, Hrvatska, Slovenija, Češka, Finska, Danska, Nemačka, Švajcarska, Italija, Austrija, Rumunija, Mađarska, Francuska, SAD). Više puta je nagrađivana. Radovi joj se nalaze u muzejskim i galerijskim fondovima u Srbiji, Austriji, Italiji, kao i u raznim privatnim kolekcijama.